Warsztaty teatralne dla „Babińca”
„Babiniec” szlifuje swój warsztat
Grupa teatralna w Krasnobrodzkim Domu Kultury działa już ponad 10 lat.
Od samego początku dzieci i młodzież skupione wokół tych artystycznych zajęć, spotykały się pod szyldem kółka teatralnego, dopiero od połowy 2017 roku przyjęto nazwę „Babiniec”, którą wspólnie zaakceptowano.
Przez te kilkanaście lat w zajęciach teatralnych brało udział kilkadziesiąt osób w różnym wieku, począwszy od maluchów, skończywszy na młodzieży gimnazjalnej.
Cieszy fakt, że obecnie filarem grupy są najstarsze jej członkinie, które dorastały na krasnobrodzkiej scenie.
„ Babiniec” spotyka się raz w tygodniu na zajęciach planowych, jednak w razie potrzeby organizowane są spotkania w dodatkowych terminach.
Na chwilę obecną grupę tworzy 13 dziewcząt, które podzielają pasję do słowa mówionego i chętnie szkolą swój warsztat poprzez różnego rodzaju ćwiczenia związane z emisja głosu, dykcją i mową ciała.
A jeśli już o szlifowaniu i nauce mowa, to młode aktorki bardzo chętnie korzystają z wszelkich możliwości, aby uczyć się i być coraz lepszymi w tym co robią.
Naprzeciw tym oczekiwaniom wyszedł Krasnobrodzki Dom kultury, który 3 marca b.r zorganizował dla „Babińca” warsztaty teatralne, które prowadził Patryk Pawelec – instruktor teatralny, aktor, animator kultury, utytułowany recytator, instruktor żywego słowa w Wojewódzkim Ośrodku Kultury w Lublinie.
Zajęcia obejmowały pracę nad ciałem, ruch i przestrzeń sceniczną, improwizację tekstu a przede wszystkim współpracę w grupie.
Tak o warsztatach wypowiedziały się niektóre uczestniczki:
M.K
„Nasza grupa „Babiniec” brała udział w warsztatach teatralnych z panem Patrykiem. Na początku zajęć była rozgrzewka, na której były różne, nowe i zabawne ćwiczenia. Po niej każdy był już rozgrzany i rozluźniony. Były też bardziej zaawansowane zajęcia, w których uczestniczyła też nasza ulubiona pani Mariola. Stworzyliśmy dwie wymyślone przez nas maszyny. Ich nazwy to „Klonrobaw” oraz „Abrarafishton”, pierwsza służyła do klonowania bawiących się robotów, druga za to wypluwała cukierki. Mieliśmy też krótkie przerwy między ćwiczeniami, aby coś zjeść, napić się i odpocząć. Podczas tych warsztatów nasz grupa nabyła więcej doświadczenia teatralnego a także recytatorskiego, ponieważ na koniec zajęć pan Patryk udzielał wielu pomocnych rad dotyczących recytacji”.
Julia Piechowiak
Sobotnie warsztaty były inne, niż wszystkie, na jakich zdarzyło mi się być. Myśląc warsztaty teatralne, kojarzyłam tak: wiadomo, dykcja, mimika twarzy, odpowiednia interpretacja tekstu i emocje, czyli ćwiczenia, aby ułatwić nam te wszystkie rzeczy i, myślałam też, że nie zabraknie scenek, takich do 4 osób, to oczywiście jest potrzebne. Jednak tu było inaczej, bo skupiliśmy się na całej grupie, jak na takiej maszynie – w przenośni i dosłownie ( w ramach ćwiczeń stworzyliśmy maszynę, której byliśmy częściami a nazywała się (klonrobaw) i jak to w maszynie bywa, jak się zębatka wyszczerbi, to i maszyna nie działa. A to się miało do nas tak, że jak się nie skupisz, to nie tylko tobie nie idzie ale i reszcie też nie pójdzie.
Nie jest łatwą rzeczą żeby wszystkie trybiki maszyny równo pracowały, ale tego właśnie uczyłyśmy się na zajęciach. Ponadto oswajałyśmy się z dotykiem, uczyłyśmy się pracy grupowej, wzajemnego zaufania i tego, że mimo, że jesteśmy wieloosobową grupą , to tworzymy jedno.
Dla mnie warsztaty te były ciekawe i nieoczywiste, dały mi dużo do myślenia. Mam nadzieję, że to nie ostatnie spotkanie „Babińca” z panem Patrykiem.”
Gabrysia
Dlaczego warto wziąć udział w warsztatach teatralnych?
Po pierwsze dlatego, ze to świetna zabawa. Okazało się, że klaskanie wcale nie jest łatwe a gra w „Maszynę” może skończyć się wybuchem.
Po drugie: dzięki tym zajęciom mogłyśmy się poznać bliżej i z trochę innej strony – bo przebywałyśmy kilka godzin razem przy różnych, chwilami dziwnych zadaniach.
I po trzecie – chyba najważniejsze- warsztaty pokazały, że nawet my – „babińcowe aktorki” mamy wady… Doprawdy trudno w to uwierzyć. 🙂
Hania Brodziak
